نگاه بخشــی از دولتی‌ها به انسان‌های نشسته در آن سوی رسانه‌ها، چیزی شبیه به مستمعان کرسی خطابه است؛ نگاهی کــه بیانگر تعریف خاص، ســنتی و محدود از مخاطب است، پنداری غلط از مخاطب.

 نظریه‌های کهن ارتباطــی مخاطب را منفعل می‌دانســت که یک‌سویه پای سخنرانی و گفتار یا بحث، جمع می‌شــد، اما رشد فناوری و بروز پدیده‌هایی مثل تلویزیون، ماهواره، اینترنت و امروز شبکه‌های اجتماعی، این مخاطبان منفعل و جدا از هم را تغییر داده و دیگر نمیتوان نظریه تزریقی یا گلوله جادویی را به کار برد؛ نظریه‌هایی که معتقد بودند پیام و محتوا را همانند آمپول زدن میتوان با یک سرنگ به مخاطب منتقل کــرد و او هــم یک‌ســویه آن را دریافت کند و همانطور که ما می‌خواهیم متأثر شود.

 حســن روحانی بهعنوان یک «روحانی» دچار چنین مخاطب‌پنداری است و همیشه خود را در مقام یک منبری و سخنران و واعظ دیده که هر آنچه بگوید، یک‌سویه موردپذیرش مخاطبان قرار میگیرد، بدون هیچ گزینش‌گری، بررسی صحت و سقم یا ایجاد تصویر دور از شأن گوینده.

 از این جهت است که او براحتی در جمع استادان ارتباطات و رســانه (دیدار روز شنبه با اصحاب رسانه) شــیوه خلق الســاعه از نظرسنجی را مطرح می‌کند، جایی که این پرســش را طرح میکند (که در عمل استفهام انکاری است)؛ آیا از رنج مردم خبر دارید؟ و خود پاســخ میدهد »آری، روزانه نظرسنجی میکنم، هر زمان که با ماشین به خیابان میروم، نگاه میکنم چند نفر عصبانی هستند، چند نفر چهرهشان گرفته و...»

 و بعد هم در بخشی دیگر سخنانش از رسانه‌ها می‌خواهد که خدمات دولت را برای مردم تبیین کنند. البته روحانی پیشتر از صداوسیما برای پخش گزارش‌هایی درباره گرانی انتقاد کرده و آن را تضعیف دولت خوانده بود.

 این رفتار و توقع حســن روحانی در حالی است که همین چند روز پیش یــک چهره امنیتی، بازنشسته و معزول وزارت کار پس از تقریباً یک سال بی‌ســخنگویی دولت، به عنوان سخنگوی دولت روحانی انتخاب شد و محمدباقر نوبخت، سخنگوی پیشین و مستعفی که تصویری از یک سخنگو در دولت را در افکار عمومی نداشت، در وصف علی ربیعی، او را «دانشــمند بزرگ حوزه ارتباطات» معرفــی کرد که با حضورش منتظر تحول چشمگیر در ارتباطات دولت خواهیم بود.

 از این اطرافیان ارتباطی، رســانه‌ای و «امنیتی» در دولــت تدبیر و امید کم نیســتند، حال چه کســی به روحانی پیشــنهاد داده که اینگونه درباره نظرســنجی از مردم ســخن بگوید؟ بد نیســت، یادی بشود از شــعار معروف کلید در انتخابات 92 که بعدها حسین دهباشی به نقل از حسن روحانی گفت: «کار خیلی لوسی بود.»

یا دهباشــی درباره این جمله در فیلم تبلیغاتی سال 92 که روحانی می‌گفت: «من سالهاست که وقتی بین منزل و اداره تردد میکنم و مردم را میبینم و چهره‌ها را مطالعه می‌کنم میبینم چقدر گرفته و چقدر عبوس هستند و خنده در چهره‌ها نیست»، تأکید می‌کند که این جمله هم متعلق به روحانی و واقعی نبوده، بلکه این جمله را خودش (دهباشی) به او یاد داده است تا بگوید.